Արգենտինայի ամենահայտնի կենդանիներից մեկը յագուարն է։ Նրանք հայտնի են իրենց հզորությամբ, կարողանում են որսալ անգամ ջրի մեջ։

Ամերիկայում Յագուարը համարվում է ամենամեծը կատվազգիներից և նրա դերը կարևոր է երկրի էկոհամակարգի հավասարակշռության համար։

Արգենտինական յագուարները հիմնականում բնակվում են Միսիոնես նահանգի հյուսիսարևելյան շրջանի անտառներում, մասնավորապես Իգուասու ազգային պարկի տարածքում:

Տարածքը հարուստ է բուսականությամբ և ջրի աղբյուրներով, դրանք իդեալական պայմաններ են բնակվելու և որս անելու համար։

Քանի որ անտառների կրճատումը և որսորդությունը սպառնում են նրանց պոպուլյացիային, պետք է ստեղծել կազմակերպություններ, այս խորհրդանշական տեսակը պահպանելու համար:

Կապիբարան Արգենտինայի ամենամեծ կաթնասուններից մեկն է։ Նրան կարող եք հանդիպել գետերի, լճերի ափամերձ հատվածներում։ Նրանք ապրում են խմբերով, որոնք կարող են հասնել 10-20 անդամի։

Հիմնականում սնվում են խոտերով, ջրային բույսերով և բանջարեղեններով։

Կապիբարաները ոչ միայն Արգենտինայի վայրի բնության անբաժանելի մասն են, այլ նաև ունեն կարևոր դեր երկրի էկոհամակարգում:

Նրանք նպաստտում են մաքուր ջրի և խոտի շերտերի պահպանմանը։

Արգենտինայում ապրում են պինգվինների մի քանի տեսակներ, որոնցից ամենահայտնին Մագելանյան պինգվինն է:

Նրանց կարելի է հանդիպել Պատագոնիայի ափամերձ տարածքներում, հատկապես Պունտա Տոմբոյում, որտեղ գտնվում են Մագելանյան պինգվինների աշխարհի ամենամեծ խմբերից մեկը:

Մագելայան պինգվինները սնվում են հիմնականում ձկներով, խեցգետիններով և այլ ծովային կենդանիներով։

Նրանց գեղեցիկ արտաքինն ու ընկերական վարքը գրավում են զբոսաշրջիկներին, և նրանք կարևոր դեր ունեն տարածաշրջանի էկոհամակարգերում։

Կարմիր աղվեսները հեշտությամբ են հարմարվում և կարող են ապրել տարբեր միջավայրերում, անգամ քաղաքային տարածքներում: Հայտնի են իրենց խորամանկությամբ և տարբերվող պոչերով։

Նրանք սնվում են փոքր կենդանիներով, թռչուններով, ինչպես նաև պտուղներով և հատապտուղներով:

Ընդհանուր երկարությունը կարող է հասնել 60-90 սանտիմետրի, շատ ճկուն են, ունեն երկար վիզ, փոքր գլուխ և կարճ ոտքեր։

Գուանակոն Հարավային Ամերիկայի կաթնասուններից է, որը պատկանում է լամաների ընտանիքին:

Հայտնի են իրենց ճարպկությամբ և արագությամբ, ունեն հաստ ու փափուկ մորթի, ինչը օգնում է նրանց դիմակայել Պատագոնիայի սառը կլիմայական պայմաններին:

Նրանք հիմնականում սնվում են խոտերով, բույսերով և տերևներով:

Անդյան եղնիկները հասակը հասնում է 80-100 սանտիմետրի, իսկ քաշը՝ 50-100 կիլոգրամի:

Նրանց հաճախ հանդիպում են Պատագոնիայի Անդյան շրջաններում, հատկապես ազգային պարկերում, ինչպիսին է Լոս Գլասիարեսը։

Նրանք սովոր են խորդուբորդ լեռնային տեղանքին, սնվում են խոտերով, թփերով և ծառերի կեղևով։